ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ: "MIA ΣΤΕΚΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΖΟΥΜΑ"

Οταν σάν έφηβος είδα "Τά κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" καί τήν "Γλυκειά συμμορία" έφυγα από τόν κινηματογράφο μέ μεγάλη ανακούφιση.Εχει μεγάλη αξία γιά έναν έφηβο νά μήν αισθάνεται ότι είναι μόνος του.
Πέρασαν περίπου είκοσι πέντε χρόνια, γιά νά μέ κάνει ό Ν.Ν. μέ τό "Μιά στεκιά στό μάτι τού Μοντεζούμα" νά εξακολουθώ νά μήν αισθάνομαι μόνος.
Γιά μιά στιγμή νόμισα ότι μέ τόν θάνατο τού Εμπειρίκου καί τού Εγγονόπουλου-άντε καί τού Χριστιανόπουλου, τού Καρούζου, τού Κατσαρού-ή ελληνική λογοτεχνία έμεινε άψυχη, χωρίς
έρωτα,ηδονή,καύλα,τρέλλα..............καί καταναλώσιμοι αρχηγοί έγιναν όλοι αυτοί οί άχρηστοι
πού ικετεύουν γιά μία παρουσίαση στίς λογοτεχνικές-τού κώλου-εκπομπές στήν τηλεόραση.
Μέ διέψευσε ανακουφιστικά ό Νίκος Νικολαίδης.................................................................................
"Δέ λέω από γαμήσι τεχνική είμαι κομμάτι αλμπάνης κ΄ έριχνα τέσσερα-πέντε στή σειρά μέχρι νά πάρει πρέφα τό μουνί της κι αγκομαχώντας δούλευα τά τρίωρα μέσα στά σκέλια της κι άντε καβάλλα στά λοφάκια τής κωλάρας μέ τά νεφρά μου τσακισμένα κι αυτό δέν είν΄ γαμήσι ρέ μαλάκα μου παρά μονάχα μεροκάματο τού τρόμου.
Ετσι μιά μέρα πού τελειώσαμε κοσμογραφία κι αυτή κατέβαζε κυλόττα λάγνο μάτι πήρα απόφαση νά εφαρμόσω πειραματικά μιά τεχνική πού νά ΄βγαζε μέσο όρο ένα χύσιμο τό δίωρο-μπάς καί γλυτώσω τήν προφυματίωση.
Τόχα σκεφτεί από καιρό καί τό εφάρμοσα σάν έτοιμος από καιρό σα θαρραλέος τό κόλπο έχει σχέση μέ τόν χρόνο καί μέ τόν ρυθμό πλάς άλλες βαρασιόνες.Πότε τραβιέσαι δηλαδή γιά νά μή χύσεις πότε τσιγάρο διάλειμμα στό μεταξύ νά σού χτυπάει μαλακία νά κρατιέσαι ντούρος καί όταν ζορίζανε τά πράγματα στά κωλομέρια εφαρμογή τό σχέδιο-φίμωμα πού πάει νά πεί κράτει στά φλόκια βλέμμα πρός ταβάνι πάλι γεμίσαμε αράχνες στίς γωνίες που νά χέσω μέσα καί από μέσα σου νά τραγουδάς τραγούδια άσχετα σέ κόντρα φάση -Κοντά στό τζάκι αγκαλιά στή πολυθρόνα Θά σέ πάρω νά φύγουμε σ΄άλλη γή σ΄άλλα μέρη Μοναξιά φτάνεις κάποτε μοιραία κι άλλα τέτοια-κ' έφτιαξα ένα ρεπερτόριο αντικαύλας κ΄έχυνα σά βεγγαλικό μετά απ΄τό δίωρο κ΄ή Μπέττυ πού τήν έκανε λαχείο στήν καληνύχτα πάνω πάντα μού λεγε
στάνταρ ξαναμμένη απόψε ήτανε γαμώ τά γαμησάκια μας κουρκουμπινάκι μου."

Y.Γ Τό παρόν πόνημα αφιερώνεται εξαιρετικά στόν Sofrito(βλ. καί www.sofrito.gr) πού χωρίς τήν επίμονη
καί υπομονετική σφαλιάρα του, θάχα παραμείνει...μπανιστιρτζής αναγνώστης!